Delirium Blues festival De Mooie Molen Roeselare |
organisation: Delirium Blues
artist: Dale Storr (UK) |
© Rootsville 2017 |
review & photo credits: Wim Taveirne |
Tussen de optreden door was Lil 'Ian Goodsman aan het werk in de café. Onder een kader met de Vlaamse spreuk “Hier vloekt men niet” konden de aanwezigen genieten van Troubadour uit de UK. Met Black Porch werd er een tandje bij gestoken. Deze band uit Ipswich in de UK speelt stompin’ folk blues met een washboard.
Met Steve Hooker ging men meer de rockabilly kant op. Steve Stamt uit de periode van de punk rock’n’roll. ‘Do It With The Hook’, ‘Devil I Know’, ‘Route 66’ Met de Blind Saints uit Sheffield brengt Heavy Blues. Drummer Didi Didlock vliegt er onmiddellijk in en de twee gitaristen, Laurie Allport op bass en Chris Wragg gitaar bewegen constant over het podium met uitstekend gitaarwerk. Nummers als ‘Hurricane’, ‘Drivin South’ van Jimmy Hendrix maakten meteen indruk op het enthousiaste publiek. Als bisnummer werd ‘Hey Joe’ gecoverd van Jimi Hendrickx. Deze editie was een succes. Veel volk en goede uiteenlopende bands qua blues genre. Dominiek Hemeryck die voor dit jaar samenwerkte met Kurt Vandenbroucke van de Mooie Molen kan terugkijken op een geslaagde editie terugkijken op een geslaagde editie
more pics on |
Zaterdag 8 april had weer het jaarlijks “Delirium Blues Festival plaats, deze maal in de Mooie Molen te Roeselare. Dale Storr had de eer om het festival te openen. Deze Engelse boogie woogie pianist afkomstig uit in de UK, opgegroeid in Lincoln maar wonende in Sheffield speelt vooral New Orleans stijl . Hij won de British Blues Award Finalist in 2010-16, speelde samen met King King en Eugene Hideway Bridges. De sfeer zat er onmiddellijk in. Met songs als ‘Stagger Lee’ van Lloyd Price, ‘Roll ‘Em Pete’ van Big Joe Turner, Get Out My Life Woman van Alan Toussaint en I’m Ready van Fats Domino deed hij iedereen genieten van zijn talenten. 
Tussendoor bracht hij speciaal voor dit festival ook nog een mix van ‘Little Wing’ en ‘Hey Joe’ van Jimi Hendrix. Dan was het de beurt aan Roy Mette. Vorig jaar was hij ook van de partij voor dit festival, maar dan met zijn begeleiding band. Maar dit jaar toert hij ook solo rond. Van Jimy Hendrickx speelde hij o.a. ‘Hey Joe’, ‘Puple Haze’, ‘Along The Watchtower’, ‘Stone Free’. Wanneer hij ‘Voodoo Chile’ wilde spelen op zijn elektrische gitaar ging het niet zoals hij het wilde, door een klein technisch probleem. Toch liet hij het niet aan zijn hart komen en ging verder een prachtige versie van ‘Going To My Home Town Van Rory Gallagher.
Andere van deze overleden blues icoon die Roy als de beste kan “coveren” zijn ‘Tattoo Lady’, ‘A million Miles Away’ . Tussendoor speelde hij ook nog eigen nummers als ‘Low Tide At Riverside’ en ‘My life My Way’. 
Vooral percusionist Mike Rushmore en mondharmonica speler Steve Graham Gaven volle pond wat de zaal apprecieerde. In het midden van de set kwam Manon Deschepper alias ‘Mean Missy”. Deze jonge zangeres uit het naburige Hooglede timmert aan een carrière in de blues scène. Zo startte ze de groep Mean Missy & The Moaners. Samen met de Black Porch leden bracht ze een 4 tal nummers waaronder ‘Crossroads’ van The Cream in de versie van de band en ‘Red House’ van Jimi Hendrickx. Ook mocht ze nog een bis nummer brengen. Ze was een beetje de ster van deze editie. 
